Күпмелер ваҡыт үткән. Уҡыусының пакеты тағы әллә күпме картуф менән тулыланып, ауырая, йөрөтөүе ҡыйын була башлаған.
Етмәһә, иң тәүҙә һалған картуф сереп, һаҫыҡ еҫ сығарған.
Уҡыусы уҡытыусыһына килгән дә:
– Инде алып йөрөтөүе мөмкин түгел инде. Беренсенән, пакет бик ауыр, икенсенән, картуф серей башланы. Икенсе юл тәҡдим итегеҙ әле, – тигән.
– Күңелеңдә лә шулай була ул. Берәйһенә асыуланһаң, үпкәләһәң, күңелеңдә ауыр таш пәйҙә була. Һин быны шунда уҡ күрмәйһең. Һуңынан таштар күбәйә бара. Эшләгән эш ғәҙәткә, ғәҙәттәр холоҡҡа әүерелеп, ҡурҡыныс боҙоҡлоҡтар тыуҙыра. Был йөктө онотоуы бик еңел ул, һәр ваҡыт үҙең менән йөрөтөүе ауырыраҡ.
Мин һиңә был күренеште ситтән күҙәтергә мөмкинлек бирҙем. Кемгәлер үпкәләргә йәки киреһенсә үпкәләтергә уйлаһаң, был таш һиңә кәрәкме, юҡмы икәнен уйла, – тигән.
Фото: Т. АМАНОВ.