Сәйлән менән өмөт үрелгәндә

Алиса һәм Әнфис Хафизовтар донъяға күңел матурлығы өләшеп йәшәй

ҡалала йәшәү ауырлаша башлағас, йәштәр ауылға ҡайтырға була. Алиса апайҙың ата-әсәһе Рәфҡиә апай менән Ансар ағай Шакировтар балаларын үҙ ҡосаҡтарына һыйындыра. Әле матур итеп бишәүләп донъя көтәләр. Емеш-еләк, йәшелсә үҫтерәләр, йәйгеһен өй тирәләй ултыртылған сәскәләр тирә-яҡты хуш еҫкә күмә.
Ауыл ерендә эш табыуы бик еңелдән түгел. ҡашҡала дауахана булһа ла, әлегә унда Алиса апай­ға эш урыны юҡ. Тик, эш юҡ, тип ҡул ҡаушырып ултыра торған кешеләрҙән түгел Хафизовтар. Мәктәптә уҡыған сағында сәйләндән төрлө браслеттар үргәнен иҫенә төшөрә лә, Алиса апай йәнә шул эшенә тотоноп ҡарарға була. Шулай эш башланып китә. Төрлө тәбиғи материалдарҙы ҡулланып (таш, ағас, гипс, балсыҡ һ.б.), журналдарҙа күрһәтелгән һүрәттәргә ҡарап, шулар­ға үҙҙәренең дә фантазияһын ҡушып төрлө һындар, йәнлектәр, ағастар эшләй башлайҙар. Сәғәттәр буйы ваҡ ҡына сәйлән бөртөктәренә текләп ултырыу, уларҙы тигеҙ итеп епкә теҙеү бик ҙур ихтыяр көсө, түҙемлек талап итә. Хәйер, былар – Хафизовтарға хас төп сифаттар. Шуға ла һәр бәләкәй генә ҡошсоҡтан, һәр эшләнгән сәскә япрағынан камил бер сәнғәт өлгөһө килеп сығыуына аптырайһы түгел. Сувенирҙары башҡорт тирмәһенә ҡуйылып, Мәскәүҙә лә күрһәтелгән. Был эш менән күптән шөғөлләнә башлаһалар ҙа, әле ул бары тик күңел шөғөлө генә булып ҡала килә. Дуҫтарына, туғандарына бүләк итәләр. Бүләк тигәндән, Ғашиҡтар көнөнә Әнфис ағай Алиса апайға сәйләндән теҙелгән пар аҡҡош бүләк иткән.
Бындай ҡул эштәренең юғары баһаланғанын беләм. Шуға ла, аҡса эшләргә уйламайһығыҙмы, тип тә һорамай булдыра алманым. Улар эштәрен бер нисә тапҡыр һатыуға сығарып ҡараған икән. «Сувенирҙарҙы теләп алалар, тик әлегә ныҡлап һатыуға тотоноу теләге генә юҡ. Уның менән шөғөлләнеү өсөн бик күп ваҡыт кәрәк, ә әле эш араһында ғына теҙәбеҙ. Киләсәктә ундай пландар бар-барлығын», − тип яуапланы Алиса апай һорауыма. Ә әлегә өйҙәрен ҙурайтырға ниәтләйҙәр. Был эшкә яҙға сыҡҡас тотонорға уйҙары. Әнфис ағай төҙөлөш эштәрен энәһенән ебенә тиклем белә, шуға ла йортто ҙурайтыу уның күҙәтеүе аҫтында барасаҡ. Быға тиклем өйҙә ремонт эшләгәндә лә төҙөүсе­ләр­ҙе өйрәтеп, бөтә нәмәне еренә еткертеп эшләттергән. Төҙөүсе лә, алтын ҡуллы оҫта ла булған хужаның ҡул эштәре менән аш-һыу бүлмәһенә лә инеп танышып сыҡтыҡ. Шундай нәзәкәтле итеп, зауыҡ менән эшләнгән гөл һауыттары ҡуя торған аҫлыҡтарҙы күргәс, үҙебеҙҙең өйгә лә шундайҙар­ҙы алып ҡуйыу теләге тыуҙы. Был эштәрҙе күргәҙмәгә сығарып ултырт­һаң да, һатып алыр­ға теләүселәр күп буласағы көн кеүек асыҡ. Өйҙөң ҡайһы мөйөшөнә генә күҙ һалма, һәр ерҙә оҫта ҡулы тейгәне күҙгә күренеп тора. Һоҡланып, һәр нәмәне тотоп ҡарап, байтаҡ ҡына йөрөнөм.
Донъя хәлдәренә лә битараф түгел Хафизовтар. «Йылына 5 – 6 мең һумға баҫмаларға яҙылалар, ҡыҙыҡһыныусандар, күп уҡыйҙар», − тип тә бүлеште Рәфҡиә апай. Бөгөнгө заманда бындай кешеләрҙе осратыу үҙе бер мөғжизә һымаҡ.
Дәртле булыуҙары, тормоштоң һәр миҙгелен ярата белеүҙәре менән ихтирамға лайыҡ был ғаилә. Бер-береһенә иғтибарлы һәм ихтирамлы, тырыш, һәр кемебеҙгә өлгө булырлыҡ, донъяға күңел матурлығы өләшеп йәшәүсе Хафизовтар яҙмыш еленә бирешеп, ауырлыҡтар алдында баш эйә торған кешеләрҙән түгел. Бындайҙар алдында яҙмыш үҙе артҡа сигенеп, юл бирәлер, яҡты киләсәккә илтеүсе ишектәрҙе асалыр, моғайын.