Атай-әсәйҙе хөрмәтләү – киләсәктә үҙебеҙгә хөрмәт ул

Бер ғалим бер йорт янынан үтеп бара икән. Бала атаһына ҡысҡыра, һуғып та ебәрә. Ғалим кеше туҡтаған да: «Нимә эшләйһегеҙ ул?» – тип һораған. Был һорауға малайҙың атаһы: «Эй, мөхтәрәм ғалим, был минең гонаһтарыма күрә шундай мөнәсәбәт. Мин дә атайыма шулай ҡылана, ҡысҡыра, һуға инем. Хәҙер минең балам да миңә шул һүҙҙе ҡысҡыра, мин атайыма һуҡҡан урынға һуға», – тигән. Беҙ атай-әсәйҙәребеҙгә ниндәй мөнәсәбәттә булһаҡ, Аллаһы Тәғәлә лә үҙебеҙгә шуны күрһәтергә мөмкин.

Атай-әсәйҙе хөрмәтләү – киләсәктә үҙебеҙгә хөрмәт ул