Ҡорбан салынаһы урын таҙа булырға, алдан яҡшылап һайланырға тейеш. Хайуанды салыу урынына ипләп, рәнйетмәйенсә алып килергә. Салғанда ҡибла тарафына ҡаратып, һул яғына ятҡырырға. Малды салғанға тиклем “Әнғәм” сүрәһендәге 162 – 163-сө аяттарҙы уҡырға мөмкин. Ғәрәпсә уҡый алмаған кеше тәржемәһен әйтә ала: “Уҡыған намаҙҙарым, салынған ҡорбандарым, тере булыуым һәм үлеүем һис тиңдәше булмаған, бөтә ғаләмдәрҙе тәрбиә ҡылыусы Аллаһы Тәғәлә ризалығы өсөн. Мин уға бер нәмәне лә тиңдәш ҡылмаҫҡа, фәҡәт Уның ғына ҡоло булырға бойоролдом. Һәм мин мосолмандарҙың тәүгеһемен, тип әйт”.
Был аяттарҙы уҡығандан һуң: “Аллаһым! Дуҫың Ибраһим ғәләйһиссәләмдән, Хәбибең – һөйөклө Рәсүлең Мөхәммәд салләллааһу ғәләйһи вә сәлләмдән ҡабул иткән кеүек, минән дә ҡабул әйлә. Салған ҡорбанымдың әжер-сауаптарын насип ит”, – тип доға ҡылырға мөмкин.
Ҡиблаға ҡаратып ҡуйғас, “Фәлән Фәлән улы исеменән Бисмилләәһи Аллааһу әкбәр”, тиелә. Әгәр инде ҡорбан салыуҙың сауабы хужа һәм уның ғаиләһе исеменән ниәтләнһә, “Фәлән Фәлән улы исеменән һәм уның ғаиләһенән, Бисмилләәһи Аллааһу әкбәр”, тип әйтелә. Малды салғанда һәр ваҡыт иң һуңғы һүҙҙәр “Бисмилләәһи Аллааһу әкбәр” булырға, башҡа бер һүҙ ҙә өҫтәлмәҫкә тейеш. Ҡорбан ғәйет намаҙы уҡылғандан һуң ғына салына. Әгәр намаҙға тиклем салынһа, ул ҡорбандан китмәй.
Ҡайһы бер урындарҙа ҡорбан салғандан һуң, ике рәҡәғәт намаҙ уҡырға ҡушалар. Әммә был ғәмәл бәйғәмбәребеҙҙең (с.ғ.в.) сөннәтендә юҡ.